چرا می نویسم ؟!

تصمیم گرفته بودم از عالم سیاست کمی کنار بکشم .
هیچ وقت سیاسی نبودم و نیستم . اما اهمیت موضوعات چند ماهه اخیر وادارم می کرد تا گاه و بیگاه مطلبی برگرفته از احوالات اخیر رو برای تنویر افکار دوستانی که محبتی دارند و هر از گاهی یادی از ما و وبلاگمون می کنند بنویسم .
مدتی از عرفان و مذهب و علم مطلب گذاشتم تا اینکه در پست قبلی به نحوه نخست وزیری میر حسین موسوی پرداختم . (البته به نقل از منبع موثق)
اینجا بود که دیدم دوباره نه تنها بازدید وبلاگ بالا رفت بلکه سیل تهدید و فحاشی جلبک ها و سبزی ها هم به سمت ما فوران کرد .
این چه قصه ای هست نمی دونم ! تا وقتی در وبلاگ ها و سایت های زنجیره ای سبزک ها میگردی به جز فحاشی به نظام و اعتقادات و دروغ های شاخدار چیزی نمی بینی اما اگه 2 کلام حرف حق نوشتی فوراً وطن فروش و .... می شی !!
اگه به آزادی بیان و ... معتقدند پس چرا طاقت حرف حق طرف مقابل رو ندارند ؟
تازه ما بدون ادعای خاصی حتی دروغ و تهمت های شاخدارشون رو با صبر می شنویم و صحبت های خودمون رو بدون بی احترامی می زنیم . اما انگار دیگه ماهیت اینها به خودشون هم معلوم شده . 
تا چند ماه قبل پیامهایی که برام می ذاشتند با شیرین زبونی و ظاهراً دلسوزی بود اما از وقتی توی 16 آذر و عاشورا دستشون رو شد با فحش هایی که انصافاً سزاوارخودشونه شروع می کنند و با آرزوهای دست نیافتنی هتاکانه تموم می کنند . 
اینا رو نوشتم تا هم اونا بدونن و هم برای خودم و دوستانم یادآوری کنم درسته اهل سیاست نیستیم اما اهل مردانگی و خداجویی که هستیم .
بادکنک های سبز که ترکیدند . قرمز و آبی و زرد و نارنجی که خوبه ؛ حتی اگه تمام رنگهای دنیا هم جمع بشن نه به صاحب عاشورا پشت خواهیم کرد و نه به ولی فقیه زمانمون .
به فضل الهی برای روشن شدن بیشتر ابعاد فتنه فتنه گران از این به بعد بیشتر هم خواهم نوشت .  انشا الله