فرمانده گریه زاری نکن لو میریم !

فرمانده ، نمی گذاشت بیاید عملیات،میگفت خیلی کوچک است.میترسد بقیه را لو میدهد و موجب درد سر بچه های دیگه می شود.بهتر که بماند و برای بچه ها بعد عملیات چای درست کند. اصلا بیاد براش مرخصی رد کنم بره خانه ، اینطوری هم برای خودش بهتره ، هم خیال من راحت تر میشه 
 رزمنده کوچگ گریه و زاری می کرد ، می نالید ، خواهش میکرد ،من باید بیام فرمانده ، از کجا معلومه که بترسم تو مگه تو دل منی ، نه من نمیترسم ، نه قسم میخورم ، به  فاطمه زهرا نمی ترسم ، من بزرگ شدم
پدرم  کلی من را امتحان کرد .اونم اول میگفت تو خیلی بچه ای میترسی ، برای همین نصف شب من و فرستاد سر زمین برم براش توی شالیزار آب ببندم ، تا صبح همانجا تو بیابان ، سه شبانه روز بخوابم ، منم رفتم خوابیدم کار کردم ، سه تا  نان هم با خودم برده بودم ، بعد ننه ام گریه افتاد آمد دنبالم . بابام راضی شد بیام جبهه
باز اینجا تو گیر میدی ؟ فرمانده توجه ای نکرد و بچه ها را به خط کرد. برای عملیات پسرک جیغ میکشید.داد میزد .روی خاک می غلطید.اگر نیام ... وای به حالت فرمانده ،برات شکایت میکنم.برات پیش فاطمه زهرا شکایت میکنم.میدم خدا زندانیت کنه
 بچه ها دورش جمع شده بودند. فرمانده حیران بود . کوتاه هم نمی امد. آرپیچی زن گردان جلوی فرمانده ایستاد فرمانده گفت به من مربوط نیست «مسئولیتش با خودت » آرپیچی زن پسر را  از روی خاک بلند کرد. لبخندی زد. پسراشک هایش را که با گرد و غبار صورت نو رسته اش را گلی کرده بود با سر آستین پاک کرد هنوز هق میزد .  
 بچه ها دل به خطر زدن رفتند و بر دشمن یورش بردند. خط شکست
 فرمانده زخمی روی دوش پسر « پسر میگفت : فرمانده نترس ، میبرمت، می رسا نمت عقب. گریه  زاری نکن لو میریم ها ،  پسر میگفت فرمانده من مسئولم شما را برسانم یه جای امن »

برگرفته از سایت : دیار رنج