نسل کشی شیعیان در پاراچنار پاکستان

حضرت آیت الله صافی گلپایگانی از مراجع عظام تقلید اخیرا درباره محاصره پاراچنار هشدار دادند و فرمودند : در آنجا ابتدا دست شیعیان، بعد پا و سرشان را می‌برند و این همه جنایت انجام می‌دهند و از هیچ کس صدایی بلند نمی‌شود؛ این چه دنیا و چه جامعه بین‌الملل و چه قانونی است؟این برنامه‌ها مسوولیت ما را زیادتر می‌کند و باید آگاه باشیم و بیشتر تلاش کنیم؛ ما آنچنان که باید وظایف را انجام نمی‌دهیم و پیش خداوند متعال و امام زمان (عج) باید پاسخگو باشیم.
اشاره معظم له به محاصره شیعیان پاکستانی در 14 ماه گذشته در پاراچنار پاکستان در مرز افغانستان است. در این منطقه آدم ربایی و ذبح شیعیان ادامه دارد؛ اوضاع اقتصادی و بهداشتی قابل توصیف نیست؛ دولت پاکستان  گویا منتظر حوادث جدیدی است تا ضربات سنگینتری به شیعیان وارد شود و مقاومت آنان شکسته شود؛ عدم جدیت دولت  پاکستان  در ایجاد صلح و رفع محاصره و فاجعه انسانی جاری از 14ماه گذشته، نیز شاید بی ارتباط با شایعه تهاجم یکصدهزار نفری هواداران یزیدبن معاویه و نواصب به شیعیان پاراچنار نباشد.
با سر بریده شدن یک معلم سابق شیعه به دست نواصب یزیدی بحران تازه‌ای در منطقه «پاراچنار» (واقع در شمال غرب پاکستان) کلید خورد. این معلم بازنشسته که دچار اختلالات روانی بود وارد شهرک "صده" شده بود. چند روز پیش نیز عده‌ای در همین شهرک کامیون‌های حاوی مواد غذایی ـ که با اسکورت نیروهای ارتش عازم پاراچنار بودند ـ را متوقف و محتویات آن را غارت نموده و خسارات زیادی نیز به کامیون‌ها وارد کردند. هیچکس نمی‌داند که نیروهای دولتی محافظ این کامیون‌ها در آن موقع کجا بودند و آیا وظیفه‌ای غیر از حفاظت از این محموله داشتند؟
پاراچنار
محاصره جمعیت 500هزار نفری شیعیان پاراچنار از تاریخ 16 نوامبر سال 2007 (25آبان 1386) آغاز شد و همچنان ادامه دارد. هر کیلو آرد در این منطقه بالغ بر 60روپیه (معادل 900تومان) است؛ کودکان و سالخوردگان براثر نبود مواد غذایی و پروتئینی دچار سوء تغذیه هستند؛ درمان بیماران به دلیل کمبود شدید مواد دارویی دشوار گردیده است ؛ ولی نه دولت پاکستان تاکنون اقدامی در راستای گشودن راه‌ها و رفع محاصره نموده و نه وجدان جهان باصطلاح متمدن و سازمان‌های مدعی پاسداری از حقوق بشر در این عرصه ابراز وجوده نموده است و نه حامیان مظلومان و مستضعفان کاری در این زمینه انجام داده‌اند.
ناصبیان جدید پاکستان (کسانی که علنا از "یزید بن معاویه" هواداری و به نفع او تظاهرات و تجمع می‌کنند!) به صغیر و کبیر و زن و مرد و حتی مجانین شیعه رحم نمی‌کنند.

 آنها کسانی را هدف خشونت اموی و یزیدی قرار می‌دهند که حتی در احکام دینی از انجام فرائض دینی معافند! از سوی دیگر دولت پاکستان که از سوی سازمان ملل به عنوان دولتی مستقل شناخته می‌شود و نزدیک به 70 درصد درآمدهای ملی را در جهت تقویت نیروهای ارتش و شبه‌نظامیان مصرف می‌کند و با ادعای مبارزه با تروریسم از جهانیان کمک‌های مالی و تسلیحاتی دریافت می‌نماید، توان مواجهه با مشتی تروریست از خدا بی‌خبر ـ که در مناطق سنی‌نشین به سنی‌ها می‌تازند و با اهرم فتوای دینی آنان را در ملأ عام سر می‌برند و به مناطق شیعه نشین نیز تجاوز می‌کنند ـ را ندارد.
قدرت‌های فرامنطقه ای که مدعی مبارزه با تروریسم بوده و حقوق بشر را به عنوان ابزاری علیه کشورهای مخالف به کار می‌بندند هم،  از آنجا که در مناطق قبائلیِ هم‌مرز با افغانستان دارای منافعی هستند، سکوت می‌کنند.
سازمان‌های حقوق بشری دنیا که مدعی دفاع از حقوق بشر رنجدیده هستند باید پاسخ بدهند که آیا زنان و مردان و کودکان پاراچنار انسان نیستند؟ آیا آنها قربانی تررویسم نیستند؟ آیا آنها هدف حملات القاعده و گروهکهای تروریستی افغانی و پاکستانی نیستند؟ یا این که چون مردم پاراچنار شیعه هستند از دائره بشریت خارج شده اند؟
در حالی که شیعیان پاراچنار از انواع مصائب و مسائل رنج می‌برند این روزها با شایعه جدیدی نیز روبرو هستند. بر مبنای این شایعه، شیعیان پاراچنار بزودی با حمله وسیع یکصد هزار نفر از هوادارن یزید بن معاویه از مناطق سنی‌نشین ایالت سرحد روبرو خواهند شد و این نیروها با تبلیغات گسترده ناصبیان هم اکنون آماده حمله می باشند.
بر اساس گزارش خبرنگار  "کرم ایجنسی" ؛ شیعیان پاراچنار احتمال می‌دهند که این یک ترفند تبلیغاتی برای ترساندن آنان باشد؛ هرچند اگر واقعیت هم داشته باشد مردم پاراچنار ـ که از یک سال و  دوماه گذشته با همه‌ی گروه‌های تروریستی شناخته‌شده و غیر معروف جنگیده اند ـ باکی از این حمله احتمالی ندارند و آماده‌اند از جان و مال و ناموس و اراضی و مناطق مسکونی خود دفاع کنند. اما در این میان نقش نهادهای حقوق بشری، دولت‌های اسلامی چه می‌شود؟!
به نظر  برخی آگاهان، دولت پاکستان نیز به همین دلیل روند مذاکرات شیعه و سنی را متوقف کرده و اعضاء هیأت‌های مذاکره کننده‌ی طرفین را به بهانه عدم موفقیت در ایجاد صلح دستگیر و به زندان منطقه "هری‌پور" در 300 مایلی پاراچنار انتقال داده است. گویا دولت منتظر است حمله یکصد هزارنفری به این منطقه صورت
بگیرد تا با یک تیر دو نشان بزند: هم به اهداف جنگ 14 ماهه علیه شیعیان دست یابد و شیعیان به شدت ضعیف شوند و زمینه برای فعالیت‌های آمریکا در منطقه "دنده پتان" در افغانستان (که در مجاورت پاراچنار قرار دارد) فراهم شود، و هم تروریست‌های مناطق قبائلی ـ که مناطق خودشان را برای دولت و فعالیت‌های آن ناامن کرده اند ـ در پاراچنار تضعیف و نابود شوند.
لازم به ذکر است که تشیع از قرن چهارم هجری در «منطقه پاراچنار» رواج پیدا کرد. این منطقه در پاکستان به "ایران کوچک" معروف است و شیعیان این منطقه در سراسر پاکستان به اعتقادات راسخ شیعی و نیز شجاعت و شهامت شهرت دارند.
ضمن این که این منطقه طبیعتی بسیار زیبا، سرسبز، شاداب، دارای آب فراوان و اراضی حاصلخیز دارد. سطح سواد مردم این منطقه نیز بدلیل شیعه بودن، نسبت به سایر مناطق قبایلی پاکستان و افغانستان بسیار بالا است؛ و  از سال ها پیش دستهای پنهان در تلاشند این منطقه را از دست شیعیان خارج کنند و اهالی شیعه را به دیگر مناطق پاکستان بکوچانند.

وقت آن رسیده وبلاگ نویسان شیعی نیز موجی نیز به خاطر این شیعیان مظلوم در دنیای مجازی ایجاد نمایند .
دوستان وبلاگ نویس برای اطلاع رسانی و اعتراض به این جنایت و نسل کشی و خاتمه آن به پا خیزید . 

 برگرفته از : وبلاگ خط سوم